O himno Galego
Eduardo Pondal escribiu un fermoso poema, que deu lugar ao noso himno, e Pascual Veiga púxolle música, coñecédelo verdade..... pois imos a lembralo xuntos
Os
Pinos.
¿Qué
din os rumorosos
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
na costa verdecente
ao raio transparente
do prácido luar?
¿Qué din as altas copas
de escuro arume arpado
co seu ben compasado
monótono fungar?
Do
teu verdor cinguido
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
e de benignos astros
confín dos verdes castros
e valeroso chan,
non des a esquecemento
da inxuria o rudo encono;
desperta do teu sono
fogar de Breogán.
Os
bos e xenerosos
a nosa voz entenden
Mael de 6ºB e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
imbéciles e escuros
non nos entenden, non.
a nosa voz entenden
Mael de 6ºB e con arroubo atenden
o noso ronco son,
mais sóo os iñorantes
e féridos e duros,
Mael de 6ºB |
| A esquerda, Eduardo Pondal e a dereita Pascual Veiga. |
non nos entenden, non.
Os
tempos son chegados
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
dos bardos das edades
que as vosas vaguedades
cumprido fin terán;
pois, donde quer, xigante
a nosa voz pregoa
a redenzón da boa
nazón de Breogán.
Comentarios
Publicar un comentario